Duâ / Edep
DUÂ
Allah, duâ ehli kullarına; ihtiyaçlarını, kendi sonsuz izzet ve ikram dergâhından duâ ile istemeleriyle emretmiş ve duâların kabul ve icabetini vaadedip müjdelemiştir. Duâ hâlis bir ibadettir. İhtiyaçların elde edilmesinde büyük tesiri olduğu, açıklanan ve işaret edilen hususlardandır. Şeyh-i Ekber Muhyiddin İbn�ül-Arabî, «Fusûs» adlı kitabında, duâyı geniş bir şekilde anlatmıştır.
EDEB
Edebin  hakikati, bütün güzel hasletlerin bir araya gelmesidir. Edeb sahibi  kimse, güzel hasletlerin hepsini kendinde toplayan zattır. Edep, hududa,  ölçülere riâyet etmek demektir. Yani, Allah�a karşı, edep ölçülerini
muhafaza  etmek, haddi bilmektir. Avamın edebi, Şeriat�ın dış ölçülerine muvafık  amelde; seçkin kulların edebi de bununla birlikte, iç dünyasını zikir  nurlariyle aydınlatmak ve Allah�dan başka her şeyi kalbinden atmaktadır.
(Tasavvuf Bahçeleri, Büyük Doğu Yayınları, 7. baskı / s. 87-88)
 
																								 
																								 
																																		 
																																		 
																																		 
														 
														 
																																		 
																																		 
																																		 
														